Mario Puzo’nun artık efsaneleşmiş The Godfather (Baba, 1969) romanının film hakları satın alındığında ve çekimlere başlandığında büyük sansasyon yaşanmış, Brando’nun vuruluş sahnesinde sokaklarda izdiham oluşmuş, filmin gişesi o zamanın en büyük rakamlarına ulaşmıştır. Her iki filmden 3’er yardımcı oyuncu adayı çıkmış (Pacino, Caan, Duvall; Strasberg, Gazzo, De Niro), sadece 1 kişi, ikinci filmde bu ödüle uzanmıştır. İlk film, daha önce kullanıldığı gerekçesiyle, en iyi film müziği ödülünü alamamış; ikinci film, yönetmen ödülü de dahil bunu telafi ederek film tarihinin, ilk filmle beraber En İyi Film Oscarı’nı alan tek devam filmi olma şerefini yaşamıştır. İlginç olan, ilk filmin başarısı üzerine yazılıp hemen 2 sene sonra gösterime giren bu ikinci filmin, belki ilkini bile aşan başarısıdır. Bundan 16 yıl sonra çekilen son filmin hayal kırıklığı düşünülürse, bu kadar kısa sürede yazılıp filme alınan eserin başarısının büyüklüğü görülebilir. Mario Puzo, iki filmin senaryosuna da katkıda bulunmuştur. Müzikleri, Fellini’nin kadim dostu Nino Rota eline almıştır ve yönetmenin babası Carmine Coppola’nın da desteğiyle, 1968 yılında Romeo & Juliet’te gösterdiği sihrini, ulaşılmaz şekilde tanrısal boyutlara taşımıştır. “Baba” serisi, birbirinden bağımsız onlarca melodiyi barındırır ve bunlar film gibi, bağımsız oldukları kadar iç içe geçerler, bütünün bölünmez parçasıdırlar, her biri bir sahneyi, filmin tamamını anımsatır, klasik müzikte bile kolay ulaşılamayacak bir yoğunluk ve saygınlık vardır bu üç albümde. Filmin başarısının en büyük mimarlarından biri, Leone’ye Morricone’nin yaptığı gibi, kuşkusuz Nino Rota’dır.

1972 yılında gösterime giren film, daha önce birçok filmin senaryosunu yazmış ve yönetmiş olan Francis Ford Coppola tarafından yönetildi. Coppola, 1970'te Patton filmi ile en iyi senaryo dalında Oscar kazanmıştı ama yönettiği filmler, büyük kitlelere ulaşamamıştı. Yapımcı firma Paramount Pictures başarılı olacağından emin olamadığı için film, 6 milyon dolar gibi oldukça düşük bir bütçeyle çekildi. Filmin çekimleri 29 Mart - 6 Ağustos 1971 tarihleri arasında yapıldı.

Çekimler, Coppola ile Paramount Pictures arasındaki gerginlikle başladı. Bunun en büyük sebebi, Coppola'nın ısrar ettiği birçok harcamanın stüdyo tarafından gereksiz bulunması idi. Ayrıca stüdyo, ismini sadece Broadway çevrelerinin bildiği Al Pacino'ya da şüpheyle yaklaşıyor, yönetmenden oyuncu kararını gözden geçirmesini istiyordu. Michael Corleone'yi oynaması için stüdyonun istediği isim Robert Redford'du. Ancak Coppola, İtalyan asıllı, Tony ödüllü Pacino'da ısrar etti. Romanın yazarı Mario Puzo hem senaryoyu Coppola ile birlikte yazdı, hem de çekimlere katıldı.

Film, 24 Mart 1972 günü gösterime girdi ve ilk hafta 5,3 milyon USD gişe geliri elde etti. Toplamda ise 81,5 milyon USD'ye ulaştı. Yeniden gösterimlerle birlikte 1997 yılı itibariyle ABD'de 134 milyon USD, dünya çapında ise 245 milyon USD gişe geliri elde etti. Bu, gelmiş geçmiş tüm rekorların alt üst olması anlamına geliyordu. Film bu rekoru, 1975 yılında Jaws filmi tarafından geçilene kadar elinde tuttu.